۲۵ اردیبهشت‌ماه، روز نکوداشت فردوسی بزرگ و بزرگداشت زبان پارسی، نه‌تنها یادآور عظمت این زبان کهن، بلکه پاسداشت ریشه‌های هویتی و فرهنگی ما ایرانیان است. زبانی که در طول قرن‌ها، حامل اندیشه، اخلاق، تاریخ و ادب این سرزمین بوده و از شاهنامه فردوسی تا گلستان سعدی، از دیوان حافظ تا مثنوی معنوی مولانا، جانِ فرهنگ شهروندی ما را شکل داده است.

در جهانی که زبان‌ها ابزار قدرت نرم هستند، حفظ و تقویت زبان پارسی، یعنی پاسداری از استقلال فکری، هویت ملی و پیوند نسلی ما با گذشته و آینده. فرهنگ شهروندی بدون زبان مشترک، بی‌ریشه و بی‌پایه خواهد بود. پس بیاییم در این روز، بیش از پیش به فارسی بیندیشیم، پارسی بنویسیم و فارسی بخوانیم.